हनुमान चालीसा कधी लिहिली गेली हे तुम्हाला माहीत आहे का?

सर्वजण पवनपुत्र हनुमानजींची पूजा करतात आणि हनुमान चालीसाही पाठ करतात. पण ते केव्हा लिहिले गेले, कुठे आणि कसे झाले हे फार कमी लोकांना माहीत असेल.

 गोष्ट इ.स. १६०० ची आहे हा काळ अकबर आणि तुलसीदासजींच्या काळातील होता.

 एकदा तुलसीदास जी मथुरेला जात होते, रात्री होण्यापूर्वी त्यांनी आग्रा येथे मुक्काम केला, लोकांना कळले की तुलसीदासजी आग्रा येथे आले आहेत. हे ऐकून त्यांच्या दर्शनासाठी लोकांची झुंबड उडाली.

सम्राट अकबराला जेव्हा ही गोष्ट कळली तेव्हा त्याने बिरबलाला विचारले की हा तुलसीदास कोण आहे?

 तेव्हा बिरबलाने अकबराला सांगितले की, त्यानी रामचरितमानसचा अनुवाद केला आहे. हे रामभक्त तुलसीदास जी आहेत.मीही त्यांना पाहून आलो आहे, त्यांची एक अद्भुत आणि अलौकिक प्रतिमा आहे.

अकबरनेही त्यांना भेटण्याची इच्छा व्यक्त केली आणि मलाही त्यांना भेटायचे आहे, असे सांगितले.

सम्राट अकबराने आपल्या सैनिकांची एक तुकडी तुलसीदासजींकडे पाठवली आणि त्यानी तुलसीदासजींना सम्राटाचा निरोप दिला की तुम्ही लाल किल्ल्यावर उपस्थित रहा.

हा संदेश ऐकून तुलसीदासजी म्हणाले की, मी प्रभू श्रीरामाचा भक्त आहे, माझा सम्राट आणि लाल किल्ल्याशी काय संबंध?त्यांनी लाल किल्ल्यावर जाण्यास स्पष्ट नकार दिला.

हे प्रकरण सम्राट अकबरापर्यंत पोहोचल्यावर त्याला फार वाईट वाटले आणि सम्राट अकबर रागाने लाल लाल झाला आणि त्याने तुलसीदासजींना बेड्या ठोकून लाल किल्ल्यावर आणण्याचा आदेश दिला.

बिरबलाने अकबराला असे न करण्याचा सल्ला दिला. पण अकबराला ते मान्य नव्हते. आणि तुळशीदासांना साखळदंडांनी बांधून आणण्याची त्याने आज्ञा केली.

तुलसीदासजींना साखळदंड घालून लाल किल्ल्यावर आणण्यात आले तेव्हा अकबर म्हणाला की तुम्ही करिष्माई व्यक्ती आहात, थोडा करिष्मा दाखवा आणि सुटका करा.

 तुलसीदासजी म्हणाले-

 मी फक्त भगवान श्री रामचा भक्त आहे, जादूगार नाही, जो तुम्हाला काही करिष्मा दाखवू शकेल.

हे ऐकून अकबर संतापला.

आणि त्यांना बेड्या ठोकून अंधारकोठडीत टाकण्याचा आदेश दिला.

दुसऱ्या दिवशी शेकडो माकडांनी आग्राच्या लाल किल्ल्यावर हल्ला करून संपूर्ण किल्ला उद्ध्वस्त केला.

लाल किल्ल्यावर सगळीकडे गोंधळ माजला होता, मग अकबराने बिरबलला बोलावून विचारले, बिरबल काय चालले आहे ?

तेव्हा बिरबल म्हणाला, महाराज, मी तुम्हाला आधीच सावध केले होते. पण तूम्ही सहमत झाला नाहीत आणि हा करिश्मा झाला.

अकबराने तुलसीदासांना ताबडतोब अंधारकोठडीतून बाहेर काढले  आणि

 साखळ्या उघडल्या गेल्या.

 तुलसीदासजी बिरबलाला म्हणाले की मला अपराधाशिवाय शिक्षा झाली आहे.

मला अंधारकोठडीत भगवान श्री राम आणि हनुमानजींची आठवण झाली. मी रडत होतो. आणि रडताना माझे हात स्वतःहून काहीतरी लिहीत होते. हे  ते 40 चतुर्भुज, चालिसा हनुमान जी यांच्या प्रेरणेने लिहिलेले.

तुलसीदास जी तुरुंगातून सुटल्यावर म्हणाले, ज्याप्रमाणे हनुमानजींनी मला तुरुंगातील संकटातून बाहेर काढून मदत केली आहे, त्याचप्रमाणे जो कोणी संकटात किंवा संकटात सापडला आहे आणि ही हनुमान चालिसा म्हणेल, त्याचे दुःख आणि सर्व संकटे दूर होतील. 

 ती हनुमान चालीसा म्हणून ओळखली जाईल.

अकबरला खूप लाज वाटली आणि त्याने तुलसीदासजींची माफी मागितली आणि त्यांना पूर्ण आदर आणि संरक्षण देऊन,  मथुरेला पाठवले.

म्हणूनच हनुमानजींना "संकट मोचन" असेही म्हणतात.